Posts

Posts uit juni, 2020 tonen

In memoriam: Ronald Soeliman.

Afbeelding
In memoriam: Ronald. Mijn aller grootste, kleine donkerbruin getinte vriend Ronald of Ro, zoals Janneke hem steevast placht te noemen, is niet meer. Dat het leven onvoorspelbaar, onberekenbaar en bij tijd en wijle wreed is wisten we al. Wie z’n ogen en oren open heeft staan vangt de signalen vanzelf op, maar vaak is het een soort van ver van m’n bed show en je hoopt dat dat ook zo zal blijven. Je staat er even bij stil, vindt het erg, maar dan is het al snel weer door. Totdat het een keer volstrekt onverwachts en snoeihard je eigen leventje komt binnen denderen. Dat gebeurde op vrijdag 5 juni jongstleden. Via een telefoontje van dochter Lisa kwam het bericht dat Ronald dood was als een donderslag bij heldere hemel. We hadden gezamenlijke vrienden op bezoek en het enige wat je dan uitbrengt zijn woorden van ongeloof en verbijstering. Zoiets zie je niet aankomen; hoe kan dat nou?! Het is niet waar,…. toch?! Wel dus. Overvallen in z’n slaap bij de vijver met z’n geliefde kooikarpers do