René Jansen - beeldend kunstenaar

De meisjes van Vermeer. Als we het oeuvre van Johannes Vermeer bekijken, zien we dat er op het overgrote deel van de 35 schilderijen die we vandaag de dag van hem kennen, meisjes en of vrouwen staan afgebeeld. Soms in gezelschap van anderen, maar meestal gewoon alleen in een interieur waar aan de linkerkant licht door een raam naar binnen valt. Die meisjes zijn in de meeste gevallen bezig met een eenvoudige alledaagse handeling. Dat kan het lezen van een brief zijn, het inschenken van melk of het wegen van parels. In een paar gevallen bespeeld ze een instrument. Dat het werk van één van onze bekendste Hollandse Meesters tot 1866 vrijwel onbekend was, lag voor een deel aan het beperkte aantal werken die er van zijn hand bekend waren, maar ook vooral om het feit dat er vaak maar één persoon op was afgebeeld; die ook nog eens iets buitengewoon alledaags aan het doen was.  Het mag duidelijk zijn dat er in die tijd heel anders tegen een Vermeer werd aangekeken, dan dat we dat nu doen. “Th

Summer Art Event. Wat is dat toch met evenementen en m’n aversie ertegen? Evenementen zijn leuk; althans daar zijn ze voor bedoeld. Maar waarom ben ik daar bij voorbaat nooit zo voor te porren? In de eerste plaats ligt het er natuurlijk heel erg aan wat voor een evenement het is. Wat de één leuk vind; daar komt een ander z’n nest niet voor uit. De meeste evenementen hebben doorgaans ook iets feestelijks. Maar ook hier geldt; niet ieder feestje is een leuk feestje. Smaken verschillen wat dat betreft enorm. Ik ben van nature niet zo’n feestbeest; alle remmen los ligt niet in m’n aard. Hossen en klotsend van kroeg naar kroeg? Mag ik even bedanken. ‘k Heb waarschijnlijk geen zuidelijk bloed, want onder de rivieren is het in een bepaalde maand de gewoonste zaak van de wereld. Vooral doen, zou ik zeggen, maar ik sla het even over.   Voor vliegshows en gedoetjes met monstertrucks hoef je me al helemaal niet wakker te maken. Ze zijn ook nog eens levensgevaarlijk. Uit overlevering kunnen we

Douwes pompoenenveldje. Een paar weken geleden is Harry Douwes overleden. In Kiel-windeweer weet bijna iedereen wie Harry Douwes was. Buiten ons dorp denk ik maar weinigen, of je moet een klant zijn geweest van het biologisch zaadteeltbedrijf “De Bolster”, want dat was het bedrijf dat Harry tot mei 2006 samen met z’n vrouw Chris runde. Met nog 4 a 5 werknemers, hadden ze er al met al een goed lopende toko van. De zaden werden door heel Nederland verstuurd en ver daarbuiten. Het stel was al aardig op leeftijd toen in 2006 de stekker eruit ging. De werkelijke reden was overigens niet hun leeftijd, maar de chronische leukemie waar Harry aan leed. Deze variant was weliswaar goed te behandelen, maar het bedrijf werd meer en meer als een last gezien. Uiteindelijk werd het met behoud van de naam verkocht aan een bedrijf uit Epe en daar is het nog steeds gehuisvest. Toen wij in 1989 in Kiel kwamen wonen bestond De Bolster al ruim 20 jaar. Gelegen tussen andere akkers, waar voornamelijk aard