René Jansen - beeldend kunstenaar

  Perceval    Van jongs af aan heb ik een fascinatie voor messen. Voor alle duidelijkheid; geen dolken, bajonetten, samoerai zwaarden en wat er nog meer aan moordwapens in de vorm van messen zijn gemaakt. Gewoon als gebruiksvoorwerp, zoals je dagelijks voor van alles en nog wat een mes gebruikt. Waar komt die fascinatie vandaan zou je zeggen. 'k Heb als kind veel door de bossen rondom Emmen gestruind en daar heb je zeker wel een mes bij nodig. M'n vader was handenarbeid en tekenleraar o p de plaatselijke MAVO en vond dat je met stompe beitels en messen niet kon werken. Dus die dingen waren altijd bloedje scherp. In de klas was ook een rijk gevulde verbanddoos voor handen, voor het geval dat....  Zelf had hij altijd zo'n rood Zwitsers zakmes van Victorinox op zak. Ook knetter scherp natuurlijk. 'k Kan me ook niet herinneren dat ik z'n handen wel eens zonder pleisters heb gezien. Nou hou ik zelf niet zo van die Zwitserse messen, 'k vind ze ook gewoon te klein en

Houtbult.   Op vakantie neem ik altijd een schetsboek en m'n aquarelspullen mee. Niet dat daar dan perse iets mee gedaan moet worden,'t is tenslotte vakantie en dan moeten we niets. Maar ik vind het gewoon een prettig gevoel als ik het bij me heb.(don't leave home without it!) Zonder blijft toch altijd het idee overheersen dat er iets kan gebeuren waar je niet op voorbereid bent. Beetje neurotisch is dat natuurlijk wel als je al je hele leven naar hetzelfde eiland gaat; ik bedoel wat kan zich daar nou opeens voordoen dat je nog niet hebt gezien? Best veel eigenlijk als je een beetje goed om je heen kijkt. Maar is dat dan ook een onderwerp? Voor veel mensen niet, maar soms voor mij wel. 'k Heb me in het verleden wel vaker bezig gehouden met stapelingen van boomstammen of houtblokken, mensen maken daar soms de mooiste bouwsels van. Vaak zijn ze afgedekt met zeil om het hout droog te houden. Op Vlieland zijn veel mensen in het bezit van een houtkachel, want her en der