René Jansen - beeldend kunstenaar

Moeilijk.   Vandaag voor het eerst sinds tijden weer eens een stilleven voltooid. 't Is gemaakt naar aanleiding van een fotootje dat ik opeens weer vond van een aquarel uit 1997. Het is één van de weinige aquarellen die het tot een afbeelding in m'n boekje hebben geschopt dat in 2000 is verschenen. En ik heb het ook nooit willen verkopen omdat het toen voor mij wel een echte uitschieter was in die moeilijke techniek. 'k Zat nu wat vast omdat de appels die het in de aquarel prima doen, in   de olieverf variant maar niet uit de verf wilden komen. Daarna nog eieren geprobeerd, maar dat sloeg helemaal nergens op. Bij collega Ronald Soeliman zag ik van de week frambozen in de tuin en dat is het uiteindelijk geworden (met hier en daar een verdwaalde braam) De berenklauw is in de aquarel geheel opgelost in vlekken, maar in het olieverf schilderij als zodanig wel te herkennen. Misschien nog een keer glaceren om hem wat meer te laten opgaan in de achtergrond. Daar kunnen we nog ee

Goed te doen.   Vanmiddag opening van de zestiende ORT (Onafhankelijke Realisten Tentoonstelling) bij Museum Mohlmann. Een tentoonstelling met maar liefst 94 figuratief werkende kunstenaars, die allen 3 tot 5 werken hebben ingezonden. Moet je dus wel even een paar uur voor uit trekken. Leuk van de openingen bij Mohlmann is dat je weer eens wat collega's treft. 'k Hou doorgaans niet zo van openingen, maar deze zijn goed te doen, zoals een Grunneger dat zegt. Met een hapje en een drankje erbij om de boel wat op te leuken komen we de middag prima door. Ik verheug me erop. O ja, mijn inzending dit jaar bestaat uit drie werken van het zelfde onderwerp, maar uitgevoerd in verschillende technieken. Leek me weleens leuk. 20 september 2014

Lastig ding.   Vandaag heerlijk verder geschilderd met collega Gijs Kos aan de twee havengezichten van Groningen waar we al en poosje mee doende zijn. Deze van de Noorderhaven lijkt ons wel nagenoeg af. De andere van de Hoge der A laat ik nog maar even niet zien, blijkt uiteindelijk best een lastig ding. Voor de derde keer de verhoudingen bijgesteld. Als we ons hadden bediend van een projector was het allemaal een stuk sneller gegaan. Maar goed, zo'n projector wordt door Jan en Alleman gebruikt, maar 't blijft in onze ogen toch een beetje vals spelen. Ook de lucht en de algehele sfeer laten nog veel te wensen over. Wellicht een andere keer. 16 september 2014

Russisch?    http://elle-belle10.livejournal.com/1520453.html… Soms kom je je werk op de gekste plaatsen tegen, zoals hier op een website waarvan ik geen idee heb in wat voor taal die is geschreven. Misschien Russisch?   Grappig is natuurlijk dat het hier om een schilderij van een hond gaat, want ik ben niet een echte dieren schilder. Dat verdiend enige uitleg. Jaren geleden hebben een aantal bevriende kunstenaars, waaronder ondergetekende een tentoonstelling gemaakt voor "De Blauwe Zon" i n Eén. Het echtpaar die de toko runden, woonden in een fantastisch huis en dito tuin, waar ook nog een prachtig Noors kerkje stond. Het was allemaal erg gezellig: beetje schilderen in de tuin, hapje en een drankje erbij; kortom het bourgondische leven zoals elke kunstenaar het zich wenst. Op het terrein liep ook een hond rond. Een asbakkie en al behoorlijk op leeftijd. Ik vond hem erg lief en aandoenlijk. Wat pluizig in het haar met veel grijs om de snoet. Ik had een paar mooie foto&

Buurmeisje Suzanne. Buurmeisje Suzanne komt af en toe langs om de honden aaien. Of ze gaat gezellig mee om ze uit te laten. Onze beide Drenten zijn gek op haar. Kortgeleden was ze jarig en kreeg een setje schildersbenodigdheden. 'k Kreeg een mooie tekening door de brievenbus met een briefje erbij: "mag ik een keertje samen met jou schilderen?" Dikke prima natuurlijk. Vanmiddag was het zover. Eerst met de honden gewandeld en toen maar eens aan de slag. Bloemen werden het met een blauwe lucht en wolken erboven. Daarna ook nog een koe in de wei. Beetje vroeg om er al van alles van te vinden. Hou ik ook helemaal niet van. Lekker laten tekenen en schilderen en er vooral veel lol in hebben, dat is het belangrijkste. En dan zien we wel wat er van komt, lijkt me. We vonden het beide leuk; ze mag nog eens komen. 13 september 2014

Zelfportretje.   'k Zocht op internet iets over de aankomende editie van de ORT bij Museum Mohlmann en kwam dit zelfportretje tegen uit 2003. How time flies. Erg leuk is dat het destijds door hun is aangekocht voor de museumcollectie. Even kijken wat de verschillen met nu zijn;13 jaar later. Ik zie dat ik inmiddels een stuk grijzer ben geworden. De lengte van baard en snor hou ik nu ook veel korter. En wat gelukkig niet te zien is, is dat er een forse toename van het gewicht heeft plaatsgevon den. Moesten we maar eens wat aan doen. Een erge bolle kop heb ik geloof ik vooralsnog niet. Kan ook zijn dat ik het niet goed zie, want inmiddels ben ik ook aangewezen op een bril voor de kleine lettertjes en andersoortige details. Grappig is dat m'n toets juist verfijnder is geworden. Wat je niet zou verwachten van iemand die het allemaal wat minder ziet. De achtergrond zou ik nu ook wat rustiger hebben gehouden. Best wel druk daar linksboven en het voegt ook niets toe. Die rode sjaal