René Jansen - beeldend kunstenaar

Nieuwe zeepjes. Ik heb me wel eens afgevraagd of alles in principe een onderwerp kan zijn waar je als beeldend kunstenaar mee uit de voeten kunt. En ik denk dat dat zo is. De enige beperking die ik kan bedenken is de kunstenaar zelf. Gelukkig is het ook zo dat je door die ongelooflijke hoeveelheid beelden die je dagelijks over je uitgestort krijgt, zelf al een selectie maakt. En da's maar goed ook, want anders kun je er wel knettergek van worden. Toch kom ik vaak dingen tegen   waarvan ik denk: kan ik daar wat mee? Meestal laat ik zo'n gedachte eerst even een paar dagen bezinken. Vaak verdwijnt het uit m'n hoofd en dan weet ik: dat was niks. Maar soms blijft het hangen en dan moet je het serieus nemen. Meestal begin ik dan met een klein schetsje, gewoon om te kijken of je er plezier aan beleefd, want zonder de leut kan ik er niks van bakken. En van daaruit gaat het groeien: of niet. Een tijdje terug kwam Harma na een middagje shoppen met haar zussen thuis met nieuwe zeep

Buitenschilderen.   Gisteren met goede collega Ronald Soeliman wezen schilderen op het Balloërveld. Ik was daar vreemd genoeg nog nooit geweest. 'k Zag bij hem in het atelier twee werken staan die daar waren geschilderd en dacht in eerste instantie dat het om duinlandschappen ging. Raar was die gedachte niet, want het lijkt er erg op. Hij vertelde dat als ie naar de eilanden en de duinen verlangde, hij een dagje op het Balloërveld ging schilderen. Begrijpelijkerwijs was mijn interesse gewekt.   De dag begon redelijk bewolkt, maar na de middag kwam de zon er steeds meer bij en werd het al met al een lekker schildersdagje. Ronald had een paneel van 80x80 cm mee en was daar de hele dag lekker mee aan het stoeien. Ik ben zelf niet zo'n hele snelle schilder en 80x80 is sowieso voor mijn doen groot. Als ik buiten werk vind ik een klein paneeltje om meerdere redenen prettiger. 't Is handzamer, overzichtelijker, je kunt wat makkelijker corrigeren en als het niet meteen maatje po

Het bijt elkaar niet.   In het verleden heb ik wel vaker met Flip geëxposeerd; op de één of andere manier past dat goed bij elkaar. Niet dat we dat zelf zo bedacht hebben, maar meerdere galeriehouders zagen in ons een aantrekkelijke combi en wie zijn wij dan om daar tegenin te gaan. Ondanks de vele verschillen die ons werk natuurlijk ook heeft; je ziet in één oogopslag wat door Flip is geschilderd en wat door mij, zijn er ook best veel overeenkomsten. Eén ervan is dat het elkaar niet bijt. Steven Ro berts (de galeriehouder van Galerie Den Andel) vertelde me dat hij nog niet eerder zo relaxed een tentoonstelling had ingericht. Je kunt het makkelijk naast elkaar hangen zonder dat de één de ander teniet doet. Illand Pietersma schreef in de kunstkrant: "Dat losse van Flip en dat verfijnde van René vormt zo'n mooi contrast. Zet het bij elkaar en ze versterken elkaar". We zijn beide waarnemers en houden van de wereld zoals die is. We hebben niet de neiging om door een geforce