Nieuwe zeepjes.
Nieuwe zeepjes.
Ik heb me wel eens afgevraagd
of alles in principe een onderwerp kan zijn waar je als beeldend kunstenaar mee
uit de voeten kunt. En ik denk dat dat zo is. De enige beperking die ik kan
bedenken is de kunstenaar zelf. Gelukkig is het ook zo dat je door die
ongelooflijke hoeveelheid beelden die je dagelijks over je uitgestort krijgt,
zelf al een selectie maakt. En da's maar goed ook, want anders kun je er wel
knettergek van worden. Toch kom ik vaak dingen tegen waarvan ik
denk: kan ik daar wat mee? Meestal laat ik zo'n gedachte eerst even een paar
dagen bezinken. Vaak verdwijnt het uit m'n hoofd en dan weet ik: dat was niks.
Maar soms blijft het hangen en dan moet je het serieus nemen. Meestal begin ik
dan met een klein schetsje, gewoon om te kijken of je er plezier aan beleefd,
want zonder de leut kan ik er niks van bakken. En van daaruit gaat het groeien:
of niet.
Een tijdje terug kwam Harma na een middagje shoppen
met haar zussen thuis met nieuwe zeepjes. Nou zijn nieuwe zeepjes sowieso leuk,
maar deze waren ook nog eens mooi verpakt met witte papiertjes, die er op een
speciale manier omheen waren gevouwen. Ik zag er gelijk iets in en het liet me
niet meer los, wat een goed teken is. 'k Ben begonnen met een dingetje in
aquarelverf: twee naast elkaar in sepia. Soms vind ik het prettig om de kleur
buiten beschouwing te laten; zeker als het onderwerp van zichzelf al nauwelijks
kleur heeft. Daar komt bij dat sommige onderwerpen zich ook beter lenen voor
een grafische benadering en dat vond ik met deze zeepjes wel het geval. Daarna
heb ik ze alle vier met een gewoon grafietpotlood getekend en ben inmiddels
begonnen aan een versie in olieverf. 'k Ben benieuwd wat dat wordt, vooralsnog
ben ik in ieder geval blij met deze twee.
27 maart 2015
Reacties
Een reactie posten