Posts

Final Portrait

Afbeelding
Final Portrait. Kortgeleden keek is naar de speelfilm: Final Portrait van Stanley Tucci uit 2017. Niet in de bios, want dat kan al tijden niet meer, maar zoals Hugo de Jonge het propageerde via een Dvd’tje geleend uit de bieb. ‘k Kwam het per ongeluk tegen op YouTube. Je kent dat wel; je bent een beetje filmpjes aan het bekijken en valt van het één in het ander. M’n zoekopdracht was waarschijnlijk iets met portret, toen er in de rechter kolom een documentaire verscheen over Alberto Giacometti. Eenmaal aangeklikt bleek die drie kwartier te duren. Normaal gesproken zou ik het vanwege de lengte wegklikken, maar ‘k bleef op de één of andere manier hangen en keek de hele docu uit. Dat had een aantal redenen. In de eerste plaats was het natuurlijk het werk van Giacometti zelf. Ik was daar uiteraard mee bekend, maar ook weer niet zo goed dat ik er alles van wist. Eigenlijk betrof het vooral z’n beelden en wist ik nauwelijks dat ie ook nog schilderde en tekende. Maar ‘k werd vooral gegrepe
Een reactie posten
Meer lezen

Een creatief 2022 !

Afbeelding
  Een creatief 2022 ! De afgelopen decennia ben ik een beetje allergisch geworden voor woorden als kunst, creatief en artistiek en een heel zootje afleidingen zoals: creatieveling, artistiekeling, kunstenaar, kunstzinnig, kunstig, kunstenmaker etc, etc. Iedereen is tegenwoordig artistiek en kunstzinnig onderlegd en is er ook op een creatieve manier mee bezig, zodat we aan alle kanten worden overspoeld met al dan niet kunstig gemaakte werkjes.  We zijn een creatief landje dat mag duidelijk zijn.  Ik was nog maar een kleuter toen ik het al om de oren geslingerd kreeg; niet van m’n ouders hoor, die zagen de bui waarschijnlijk al hangen en waren bovendien niet zo ijdeltuiterig aangelegd, maar van opa’s en oma’s en van ooms en tantes. “Ach, ons Reneetje is echt heel creatief; zit hele dagen te tekenen; zo kunstig wat ie allemaal op papier weet te krijgen”. ‘k Zag aan hun gezichten dat ze tegelijkertijd ook dachten: “als ie z’n verstand maar wel blijft gebruiken”. Is helaas niet gebeurd.
Een reactie posten
Meer lezen

Drie getekende zelfportretten

Afbeelding
  Drie getekende zelfportretten. Lang voordat het ook maar in mij opkwam om naar de kunstacademie te gaan, of dat ik überhaupt van het bestaan af wist, tekende ik al veel; niet gewoon veel, maar bovengemiddeld veel. Pas veel later kwam dat schilderen een beetje om de hoek kijken, maar dat had toen al een behoorlijke achterstand opgelopen ten opzichte van het tekenen. ‘k Tekende vooral portretten; eerst van striphelden en later van popsterren of gewoon vanuit de fantasie. Mijn fantasie was toen beter ontwikkeld dan nu, want ik doe nu niks meer uit het hoofd. ‘k Ben een echte waarnemer geworden die het onderwerp voor zich moet hebben om geïnspireerd te raken. Tussen al die portretten zat soms ook een zelfportretje. Of daar een speciale bedoeling achter stak weet ik eigenlijk niet meer zo goed. ‘k Hield toen erg van de surrealisten en dat sijpelde ook wel door in m’n tekenwerk. Er wordt wel beweerd dat kunstenaars die zich bezighouden met het zelfportret navelstaarders en narcisten zijn
Een reactie posten
Meer lezen

Vlechten

Afbeelding
Vlechten.   Tijdens onze schildervakantie in Frankrijk van afgelopen jaar vroeg ik op een wat druilerige dag of Clementine nog een keertje voor me zou willen poseren. Ze doet daar eigenlijk nooit moeilijk over. Bovendien is ze het ook gewend, want ze heeft van kinds af aan ettelijke keren voor haar moeder geposeerd. ‘k Had alleen nu een speciaal verzoek: of ze twee vlechten in het haar wilde doen. Ook dat was geen probleem. ‘k Zeg niet dat ze alles klakkeloos doet wat ik haar vraag, maar onze verstandhouding is inmiddels van dien aard dat ik het haar wel durf te vragen en ze weet dat ze ook nee kan/mag zeggen. Al snel schoven er meerdere collega’s aan, waaruit je kunt opmaken dat ik niet de enige ben die haar inspirerend vind. Uiteindelijk hebben we een middagje heerlijk geschilderd met leuke resultaten. Naar aanleiding van een aantal foto’s die ik had gemaakt ben ik er thuis nog wel even mee verder gegaan. Ik doe dat wel vaker, want in 2.30 uur kom je natuurlijk nooit tot iets wat
Een reactie posten
Meer lezen

Een bijzondere gebeurtenis

Afbeelding
  Een bijzondere gebeurtenis. Er is voor mijn werk altijd wel waardering en bewondering geweest en tot op zekere hoogte was er ook wel belangstelling voor. Die belangstelling was er met name voor mijn stillevens. De laatste jaren heb ik me echter vooral op het portret gericht. Niet omdat daar nou een gat in de markt lag, in tegendeel zou ik haast zeggen; de portretten vliegen je om de oren, maar simpelweg omdat ik daar heel erg veel zin in had. Binnen het portret nemen de zelfportretten dan weer een bijzondere plaats in. Ik zie het zelfportret als een statement en als een state of mind. Dichter bij jezelf dan in een zelfportret kom je niet, is mijn stellige overtuiging. ‘k Heb vaak gezegd dat ik in de eerste plaats schilder voor mezelf, want niemand zit te wachten op een afbeelding van de schilder in kwestie. ’t Is namelijk het meest persoonlijke onderwerp dat je je maar kunt indenken en je haalt bij wijze van spreken wel gewoon iemand in je huis met zo'n zelfportret. Het mag d
Een reactie posten
Meer lezen

Laatste kans!

Afbeelding
  Laatste kans!   Als je voor het eerst in je leven gevraagd wordt om van je eigen werk een tentoonstelling samen te stellen en in te richten rijst de vraag; kan ik dat überhaupt wel. De vraag kwam van Museum Thijnhof te Coevorden en het zou gaan om een duo presentatie samen met Annemarie de Groot. Nadat we samen een verkennend bezoekje aan het museum hadden gebracht, besloten we er voor te gaan. ‘k Bedacht wat ik nou zelf leuke tentoonstellingen vind om te bezoeken; tentoonstellingen waar ik enthousiast van wordt, of nog beter geïnspireerd door raak. ‘k Realiseerde me dat die vrijwel altijd meer laten zien dan de werken die je zou kunnen en mogen verwachten van een kunstenaar. Naast de nodige achtergrond informatie moet je dan denken aan tekeningen; aquarellen maar vooral ook studies, zodat het werkproces van de kunstenaar inzichtelijk gemaakt wordt. Daarnaast is het natuurlijk leuk als er wat persoonlijke spullen te zien zijn, eventueel aangevuld met foto’s en gebruikte materiale
Een reactie posten
Meer lezen

"Gimme some truth now”

Afbeelding
"Gimme some truth now”.   Na weer een avondje TV geleuter aan verschillende tafels over hoe het nou verder moet met de pandemie, het klimaat, het vertrek van Shell en de formatie de knop vroegtijdig op UIT!, UIT!, UIT! Gezet. We waren het zat en niet zo’n beetje ook. Het leek ons een goed idee om de avond af te sluiten met het album: Imagine van John Lennon. “Stel je eens voor dat:………” Het was geen voorbedachte rade en zelfs niet een gevalletje van domme intuïtie; nee, hij lag voor het grijpen en we dachten: John?…lekker, waarom niet. Naast het overbekende liedje met de tekst die van alle tijden is en wat mij betreft in de top 10 van beste popsongs ever thuis hoort, staat op dat album ook het nummer: Gimme some truth. En hoewel het liedje stamt uit 1971 en een regelrechte aanklacht is tegen de Vietnamoorlog en de manier waarop de politiek die oorlog met machtsvertoon, leugens en holle retoriek aan de Amerikaanse bevolking bleef verkopen, kon ik me niet van de indruk onttrekken d
Een reactie posten
Meer lezen

Een reactie op een veel voorkomende vraag

Afbeelding
  Een reactie op een veel voorkomende vraag.   “Waarom zou je iets wat al bestaat precies naschilderen”: Willem Pleijsier. Lang nagedacht of ik hier wel op zou reageren; hoeft namelijk niet, want vragen of opmerkingen van vergelijkbare strekking komen wel vaker voorbij bij realistisch werkende kunstenaars. Opmerkingen als: “Is het geschilderd? Het lijkt wel een foto! Wat knap!” Het antwoord is in mijn optiek net zo voor de hand liggend als de vraag, maar ‘k ga toch een poging wagen om het één en ander inzichtelijk te maken; niet alleen voor Willem, want die mag er net als ieder ander van vinden wat ie wil, maar omdat zulke opmerkingen niet in alle gevallen terecht zijn. ‘k Had er trouwens ook al eerder eens iets over gemeld, maar dan in een andere context. “Waarom zou je iets wat al bestaat (precies) naschilderen” ‘k Heb het woordje “precies” met opzet even tussen haakjes gezet, want daarin zit hem natuurlijk de crux. Iets naschilderen wat al bestaat doen natuurlijk alle figurati
Een reactie posten
Meer lezen

A “Northern Sky” in the south of France

Afbeelding
  A “Northern Sky” in the south of France.   Als je met 12 mensen meer dan een week op schildervakantie bent, dan wordt er niet alleen geschilderd maar dan heb je ook gezamenlijke ontbijten, lunches en dinertjes. Daarbij vinden allerlei gesprekken plaats. Vaak gaan die over ons vak: de schilderkunst. We zijn gelukkig niet van zulke vakidioten die het daar alleen maar over kunnen hebben, dus komen alledaagse zaken van het leven ook voorbij. En vroeg of laat komt dan ook iemand met spelletjes op de proppen. Meestal is dat Clementine, want dat was vorig jaar ook al zo. Opvallend bij zo’n gemengde groep van 6 mannen en 6 vrouwen is dat vooral de vrouwen erg van spelletjes houden en het grootste gedeelte van de mannen eigenlijk niet. Het kan natuurlijk toeval zijn dat dat binnen deze groep het geval is, maar ik denk zelf dat dat best eens in het algemeen zo zou kunnen zijn. Hoe het ook zij, het is onvermijdelijk dat we er op een gegeven moment aan moeten geloven. Uiteindelijk zijn wij n
Een reactie posten
Meer lezen

“El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.

Afbeelding
  “El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.   In 1992 kwam de documentaire film: “El membrillo del sol” van Victor Enrice uit. Ik kreeg echter pas veel later lucht van het bestaan ervan. In de film wordt de Spaanse realistische schilder Antonio Lopez Garcia gevolgd tijdens het schilderen van een kweeperenboompje in zijn tuin. Die tuin heeft overigens meer weg van een binnenplaatsje; ’t is nogal kaal en op dat boompje na groeit er niet zoveel. Dat Garcia binnen de kunstwereld van Spanje en ver daarbuiten een begrip is, was mij lange tijd ten enen male ontgaan, want ik had nog nooit van de man gehoord. Het moet ergens in 2009 of 2010 geweest zijn dat bevriende collega Flip Gaasendam mij op z’n atelier een boekje van de kunstenaar liet zien. Het betrof een catalogus uit 2008 van een tentoonstelling in het Museum of Fine Arts in Boston. Bladerend door het slapkaftboekie kwam ik bij het zien van de afbeeldingen steeds meer onder de indruk van het werk. In de eerst
Een reactie posten
Meer lezen