René Jansen - beeldend kunstenaar

Een Stil Leven. De DVD.   Toen in 2000 een boekje over m’n werk verscheen met de titel: “Een Stil Leven”, had ik geen idee wat dat allemaal teweeg zou brengen. Uitgegeven in wat toen de minimum oplage was van 750 stuks. Hoe moest ik die in godsnaam allemaal aan de man brengen? Achteraf heerlijk naïef, want het ging veel harder dan we hadden verwacht. Binnen een jaar was er geen boekie meer te krijgen. Da’s aan de ene kant hartstikke leuk, maar wat doe je met de vraag ernaar? Er kwam uiteindelijk een tweede druk, maar we wilden eigenlijk wat anders. Iets nieuws. Zou een DVD niet wat zijn? En dan niet zo eentje waarop de schilder tekst en uitleg geeft over hoe je nou een schilderij maakt. Daar zijn er al legio van. Ook op het internet wordt je ermee doodgegooid. Ik voelde me ook helemaal niet geroepen om daar de mijne nog aan toe te voegen.   Via onze oudste zoon die aan de Academie Minerva studeerde kwamen we in contact met een bevriende studiegenoot; ene Paul Bezuijen. Paul deed d

Wildlive painter. Soms vallen dingen toevallig op hun plek. Het leuke is dat je daar zelf eigenlijk nauwelijks iets voor hoeft te doen of invloed op hebt. Het overkomt je als het ware. Neem nou de kunstmanifestatie: “Heel Nederland de lucht in”; een groots evenement verdeeld over 7 locaties, met als thema: de vogel. Galerieën en musea in Rotterdam, Den Haag, Middelburg, Schokland, Nieuw Amsterdam, Slot Zeist en Museum Mohlmann te Appingedam leveren met 110 kunstenaars van naam en faam een bijdrage. De laatste vroeg mij of ik ook mee wilde doen. Het verbaasde mij enigszins, want ik ben bepaald geen “wildlife painter”, zoals dat zo mooi heet in het desbetreffende jargon. Ik schilder eigenlijk nooit dieren. Ja, onze hond; da’s wel een dier, maar weer geen vogel. ‘k Heb in een grijs verleden ooit wel eens een merel geschilderd die met een kamikaze actie tegen m’n atelierraam vloog en dat niet overleefde. Merels vind ik mooier zingen dan dat ze eruit zien. De schilderijtjes die ik ervan m

The Bone Collector. Op Vlieland heet Iedereen van achteren Cupido, Visser, Houter of Bruin. Dat is niet echt zo en ik vergeet er natuurlijk ook een paar, maar feit is wel dat dit typische achternamen zijn van mensen die al generaties lang op het eiland wonen. “Geboren en getogen”, heet dat zo mooi. Je bent ook pas een echte Vlielander als je op het eiland geboren bent en niet aan de vaste wal. Of men daar nog steeds zo over denkt, gezien de huidige stand van zaken in de gezondheidszorg weet ik niet, maar in vroeger tijd was dat zeker het geval. En met de naam: Houter is het zelfs zo dat wanneer je Jan heet, je jezelf best “Jan van Vlieland” kan noemen, om hiermee te onderstrepen dat je weliswaar niet de burgemeester  bent, maar natuurlijk wel iemand die er op het eiland toe doet.   De naam Bruin komt in de rest van Nederland natuurlijk ook wel voor, maar dan gaat het veelal om “de Bruin”. Het oudste hotel van het eiland is “Badhotel Bruin” en bestaat al sinds 1896. En hoewel het inm