René Jansen - beeldend kunstenaar

Final Portrait. Kortgeleden keek is naar de speelfilm: Final Portrait van Stanley Tucci uit 2017. Niet in de bios, want dat kan al tijden niet meer, maar zoals Hugo de Jonge het propageerde via een Dvd’tje geleend uit de bieb. ‘k Kwam het per ongeluk tegen op YouTube. Je kent dat wel; je bent een beetje filmpjes aan het bekijken en valt van het één in het ander. M’n zoekopdracht was waarschijnlijk iets met portret, toen er in de rechter kolom een documentaire verscheen over Alberto Giacometti. Eenmaal aangeklikt bleek die drie kwartier te duren. Normaal gesproken zou ik het vanwege de lengte wegklikken, maar ‘k bleef op de één of andere manier hangen en keek de hele docu uit. Dat had een aantal redenen. In de eerste plaats was het natuurlijk het werk van Giacometti zelf. Ik was daar uiteraard mee bekend, maar ook weer niet zo goed dat ik er alles van wist. Eigenlijk betrof het vooral z’n beelden en wist ik nauwelijks dat ie ook nog schilderde en tekende. Maar ‘k werd vooral gegrepe

  Een creatief 2022 ! De afgelopen decennia ben ik een beetje allergisch geworden voor woorden als kunst, creatief en artistiek en een heel zootje afleidingen zoals: creatieveling, artistiekeling, kunstenaar, kunstzinnig, kunstig, kunstenmaker etc, etc. Iedereen is tegenwoordig artistiek en kunstzinnig onderlegd en is er ook op een creatieve manier mee bezig, zodat we aan alle kanten worden overspoeld met al dan niet kunstig gemaakte werkjes.  We zijn een creatief landje dat mag duidelijk zijn.  Ik was nog maar een kleuter toen ik het al om de oren geslingerd kreeg; niet van m’n ouders hoor, die zagen de bui waarschijnlijk al hangen en waren bovendien niet zo ijdeltuiterig aangelegd, maar van opa’s en oma’s en van ooms en tantes. “Ach, ons Reneetje is echt heel creatief; zit hele dagen te tekenen; zo kunstig wat ie allemaal op papier weet te krijgen”. ‘k Zag aan hun gezichten dat ze tegelijkertijd ook dachten: “als ie z’n verstand maar wel blijft gebruiken”. Is helaas niet gebeurd.