René Jansen - beeldend kunstenaar

Is het kunst of kan het weg? Voor wie daar nu nog twijfels over heeft, geloof me: het kan weg! Na drie kabinetten Rutte, die werkelijk overal waar je het label kunst en cultuur op kan plakken heeft wegbezuinigd of tot aan de grond toe heeft afgebroken is er nog maar weinig over van onze beroepsgroep. Ook mede door toedoen van Geertje Wilders is het beroep: beeldend kunstenaar maatschappelijk gezien gedegradeerd tot een “linkse hobby” van subsidie slurpende niksnutten die de maatschappij kan missen als kiespijn. Ministers die schaamteloos ventileren dat de hobby van de loodgieter ook niet wordt gesubsidieerd doen daar nog eens een flinke schep bovenop. De nieuwste ontwikkelen laten andermaal zien hoe serieus onze beroepsgroep wordt genomen. In verband met de Corona crisis heeft het cabinet besloten om alle beroepsgroepen, die financiële schade ondervinden ten gevolge van het COVID-p9 virus, een eenmalige tegemoetkoming van €4000,- te verstrekken. Maar dat geldt niet, en waarom kijk i

Tekening versus Schilderij. De afgelopen dagen heerlijk plein air geschilderd. Dat moest vanwege de Corona crisis wel in het atelier gebeuren, want je weet hoe dat gaat als je buiten staat te werken; voordat je het weet staan er hordes mensen om je heen en die houden doorgaans geen 1.50 m afstand. Het liefst staan ze er met de neus bovenop en stellen vervolgens ook nog allerlei lastige vragen. De echte plein air schilders onder ons zullen nu direct zeggen; ja dan is het dus geen plein air schilderen wat je doet, maar gewoon naar aanleiding van een fotootje een tafereeltje pielen in je atelier. Technisch gezien is dat natuurlijk helemaal waar, maar gevoelsmatig kun je natuurlijk ook van mening verschillen. En in deze bijzondere tijd is het misschien niet zo gek om de dingen een beetje van een andere kant te bekijken dan te doen gebruikelijk. Het gaat om het gevoel en als ik er een plein air gevoel bij krijg dan is dat zo. De aanleiding was een foto die ik maakte in 2017 toen we tijde

All by myself. “Opgescheept zitten met jezelf”; kent u die uitdrukking? ’t Zou een typische quote van dominee Gremdaat kunnen zijn. Die dan vervolgens het gegeven analyseert en daarna een heel betoog houdt over hoe je er ook op een andere manier tegenaan kunt kijken. Dus het “elk nadeel heeft z’n voordeel” principe, om maar even een andere onsterfelijke uitspraak te citeren van iemand die dat niet bleek te zijn. Hoewel? ’t Is uiteraard maar hoe je ernaar kijkt: letterlijk of figuurlijk. Evenals bij ieder ander verstandig mens zitten we hier met een nagenoeg volledige “lockdown”. Geen sociale contacten; alleen naar de winkel als het echt moet en dan op tijdstippen dat je ervan uit mag gaan dat er verder bijna niemand rondloopt. Harma die een baantje van twee en een halve dag in de week op de luchthaven heeft zit ook verplicht thuis. Maar ja, die zat toch al meer thuis dan dat ze aan het werk was en dat gaat al jaren goed. Zolang je elkaar maar niet in de weg zit, is er niks aan de ha

Mijn Venus van Milo. Ergens in een hoekje van m’n atelier staat een replica van het wereldberoemde beeld: “De Venus van Milo”. Het beeld werd in 1820 door een boer in een veld gevonden op het Egeïsche eiland Melos (Italiaans: Milo) Het beeld wordt beschouwd als een symbool van eeuwige schoonheid en is vermoedelijk vervaardigd zo’n 130 jaar voor Christus door Alexandros van Antiochia. Het zal; we nemen het voor kennisgeving aan. Het originele marmeren beeld met een totale hoogte van 2 meter en 2 cm staat nu in het Louvre. Mijn replica, gemaakt van gips is slechts 94 cm hoog, maar dan moet het koppie wel op de juiste plek zitten.  Inmiddels is dat allang niet meer het geval en meet het beeld in de huidige staat nog maar 79 cm. Polle, onze Drentsche patrijshond, die allang niet meer onder ons is, heeft het ooit in een enthousiaste bui van de sokkel gelopen. Een marmeren beeld had de val misschien nog wel overleefd, maar deze van gips kwam dusdanig lullig terecht, dat niet alleen het hoo