Wildlive painter.

Wildlive painter.

Soms vallen dingen toevallig op hun plek. Het leuke is dat je daar zelf eigenlijk nauwelijks iets voor hoeft te doen of invloed op hebt. Het overkomt je als het ware. Neem nou de kunstmanifestatie: “Heel Nederland de lucht in”; een groots evenement verdeeld over 7 locaties, met als thema: de vogel. Galerieën en musea in Rotterdam, Den Haag, Middelburg, Schokland, Nieuw Amsterdam, Slot Zeist en Museum Mohlmann te Appingedam leveren met 110 kunstenaars van naam en faam een bijdrage. De laatste vroeg mij of ik ook mee wilde doen. Het verbaasde mij enigszins, want ik ben bepaald geen “wildlife painter”, zoals dat zo mooi heet in het desbetreffende jargon. Ik schilder eigenlijk nooit dieren. Ja, onze hond; da’s wel een dier, maar weer geen vogel. ‘k Heb in een grijs verleden ooit wel eens een merel geschilderd die met een kamikaze actie tegen m’n atelierraam vloog en dat niet overleefde. Merels vind ik mooier zingen dan dat ze eruit zien. De schilderijtjes die ik ervan maakte waren ook niet om over naar huis te schrijven en haalden de tentoonstelling niet eens. Dus dat kan de reden ook niet zijn geweest. Het enige wat ik kan verzinnen is dat ik wel eens een strekdam heb geschilderd en soms zaten daar wel eens een paar meeuwen op, of ze kwamen net aanvliegen of wegvliegen, ’t is maar hoe je het bekijkt. Ik heb er eigenlijk ook nooit bewust bij nagedacht wat voor meeuwen dat dan waren. 

Bij de tentoonstelling wordt ook een boekje uitgegeven. Dat boekje is niet alleen een kunstboek, maar ook een naslagwerk voor de vogelaar. Dus het is wel belangrijk dat je weet welke vogel je nou precies hebt geschilderd. Qua meeuw bestonden er voor mij maar twee soorten; de kokmeeuw en de gewone meeuw. Ik kan ze ook makkelijk uit elkaar houden. De kokmeeuw heeft een zwarte kop en de gewone heeft dat niet. Maar die gewone meeuw is eigenlijk geen gewone meeuw, maar een zilvermeeuw of een mantelmeeuw en die zijn voor een leek als ik al moeilijk uit elkaar te houden. En om het allemaal nog ingewikkelder te maken, is er van de mantelmeeuw ook nog een kleine en een grote variant.

Uiteindelijk leverde ik op de valreep twee afbeeldingen in; een olieverfschilderij met meeuwen op een strekdam en een aquarel van voedselresten op basaltblokken. Had ik van het thema toch nog iets stillevenachtigs gemaakt. Ik vond het ook wel mooi bij elkaar passen; die meeuwen met hun voedselresten. Maar ‘k kreeg binnen 5 minuten een berichtje van Rob terug dat dat niet de bedoeling was. Die meeuwen kunnen nog wel, want die komen dan onder de zeevogels. Maar met die voedselresten kunnen we niks, of ik niet nog iets had met vogels erop. Gelukkig had ik nog een derde schilderij voor de tentoonstelling, met vliegende brandganzen boven het wad. Plaatje snel opgestuurd, met een kort tekstje erbij. ‘k Kreeg verder geen tegenbericht, dus ‘t zal wel goed zijn toch?

Maar nu komt het leuke; laten ze nou net dat schilderij hebben uitgezocht voor de flyer van de tentoonstelling! Achteraf dekt het de lading: “Heel Nederland de lucht in” natuurlijk wel, maar zoiets bedenk je toch niet op voorhand.

http://www.hoogvliegersvanhetlaagland.nl

13 maart 2016