Johannes Vermeer?

Johannes Vermeer?  

Een tijdje terug keek ik eens op m'n website, want die wordt af en toe door Harma bijgewerkt in verband met tentoonstellingen e.d. en het viel me op dat daar zo weinig opstond. Ik wordt straks 59 en stelde me zo voor dat wanneer mensen mij niet kennen en op m'n website terecht komen, om wat voor reden dan ook, ze best wel eens zouden kunnen denken: "Nou die heeft de kantjes er ook maar een beetje bij af gelopen, wie denkt ie wel dat ie is; Johannes Vermeer?" En hiermee doel ik natuurlijk niet op de kwaliteit van de man ('k kom er vooralsnog niet in de buurt en dat gaat ook niet meer gebeuren), maar om het feit dat er maar 37 werken van de meester uit Delft bekend zijn. Kortom het moest maar eens een beetje opgefrist en vooral wat substantiëler worden. Nou is m'n werkwijze de laatste 6 à 7 jaar toch wel wat veranderd, dus dat is meteen een mooie gelegenheid om dat ook op de website te laten zien.

In de eerste plaats wissel ik het stilleven veel vaker af met andere onderwerpen. Dat kan het landschap zijn of het portret, maar ook sinds kort: stadsgezichten. Ik zoek het overigens net als in m'n stillevens altijd wel dicht bij huis. 'k Moet er wel een vertrouwd gevoel bij hebben. Ook wissel ik wat vaker van techniek. 'k Had bijvoorbeeld jaren niet of nauwelijks getekend. Dat tekenen was echt een openbaring; dat ik ontdekte dat ik daar weer zoveel plezier aan beleefde. En de aquareltechniek blijft me ook nog steeds mateloos boeien. Voorheen vielen die werkjes eigenlijk allemaal in de categorie: studies, maar 'k heb nu het gevoel dat daar heel af en toe een echt goeie uit rolt. Dus dat kan best wereldkundig gemaakt worden lijkt me. Ik beschouwde mezelf eigenlijk ook altijd wel als een typische atelierschilder, maar de laatste jaren wordt ik nogal eens op sleeptouw genomen door Ronald Soeliman of Flip Gaasendam om wat meer buiten te schilderen en ook daar beleef ik enorm veel plezier aan.

En dan is er natuurlijk nog dat hele Facebook gebeuren. Kunnen we nog zonder? Ik weet het niet, maar ook ik heb sinds een paar jaar een kunstenaarspagina. In eerste instantie gebruikte ik die om een beetje reclame te maken voor tentoonstellingen e.d, maar al snel kwamen daar ook wat korte berichtjes en foto's op terecht die niet zoveel met een tentoonstelling van doen hadden. Uiteindelijk werden berichtjes kleine verhaaltjes en het bleek dat menigeen die met plezier las. Dus het leek ons een leuk idee om de vooral kunstgerelateerde verhaaltjes ook op de website ter beschikking te stellen.

En "last but not least" wil ik Harma bedanken voor het hele opzetten van de website en het verwerken van de gegevens. Een behoorlijk grote klus, maar het resultaat mag er zijn. En ja, ik heb best hard gewerkt, al zeg ik het zelf!

www.renejansen.info

6 april 2015



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Sterren op het doek

Afbeelding
  Sterren op het doek. Het moet ergens in 2008 geweest zijn, dat ik door een juffrouw van Omroep MAX werd gebeld; of ik het programma: “Sterren op het doek” ook kende en of ik er wel eens naar keek. Natuurlijk had ik ervan gehoord. Het was het jaar daarvoor van start gegaan en ja, ik keek er ook naar, zoals ik bijna naar alles kijk als het om kunst gaat; in wat voor vorm dan ook. Of ik er wat voor voelde om een keer mee te doen. Ze hadden portretten op m’n website gezien en vonden die van een dusdanige kwaliteit dat het reden genoeg was om me uit te nodigen voor één van de uitzendingen. Uiteraard voelde ik me gevleid, maar ik zag meteen ook allerlei beren op de weg. Nou ligt dat van die beren heel erg in m’n aard, maar ‘k was natuurlijk ook gewoon overrompeld door de vraag. Of ik er een nachtje over mocht nadenken? Ja, hoor. Ze zou een paar dagen later wel terug bellen. Harma en de kids waren direct enthousiast, die zagen meteen de hoge amusementswaarde al voor zich. Nee, dat het h
Meer lezen

“El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.

Afbeelding
  “El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.   In 1992 kwam de documentaire film: “El membrillo del sol” van Victor Enrice uit. Ik kreeg echter pas veel later lucht van het bestaan ervan. In de film wordt de Spaanse realistische schilder Antonio Lopez Garcia gevolgd tijdens het schilderen van een kweeperenboompje in zijn tuin. Die tuin heeft overigens meer weg van een binnenplaatsje; ’t is nogal kaal en op dat boompje na groeit er niet zoveel. Dat Garcia binnen de kunstwereld van Spanje en ver daarbuiten een begrip is, was mij lange tijd ten enen male ontgaan, want ik had nog nooit van de man gehoord. Het moet ergens in 2009 of 2010 geweest zijn dat bevriende collega Flip Gaasendam mij op z’n atelier een boekje van de kunstenaar liet zien. Het betrof een catalogus uit 2008 van een tentoonstelling in het Museum of Fine Arts in Boston. Bladerend door het slapkaftboekie kwam ik bij het zien van de afbeeldingen steeds meer onder de indruk van het werk. In de eerst
Meer lezen

Final Portrait

Afbeelding
Final Portrait. Kortgeleden keek is naar de speelfilm: Final Portrait van Stanley Tucci uit 2017. Niet in de bios, want dat kan al tijden niet meer, maar zoals Hugo de Jonge het propageerde via een Dvd’tje geleend uit de bieb. ‘k Kwam het per ongeluk tegen op YouTube. Je kent dat wel; je bent een beetje filmpjes aan het bekijken en valt van het één in het ander. M’n zoekopdracht was waarschijnlijk iets met portret, toen er in de rechter kolom een documentaire verscheen over Alberto Giacometti. Eenmaal aangeklikt bleek die drie kwartier te duren. Normaal gesproken zou ik het vanwege de lengte wegklikken, maar ‘k bleef op de één of andere manier hangen en keek de hele docu uit. Dat had een aantal redenen. In de eerste plaats was het natuurlijk het werk van Giacometti zelf. Ik was daar uiteraard mee bekend, maar ook weer niet zo goed dat ik er alles van wist. Eigenlijk betrof het vooral z’n beelden en wist ik nauwelijks dat ie ook nog schilderde en tekende. Maar ‘k werd vooral gegrepe
Meer lezen