Vooroordelen.
Vooroordelen.
"En plein air" heet het met een duur
woord, maar ik zeg altijd: "buiten schilderen", wat op hetzelfde
neerkomt. Er zijn schilders die er hun specialisme van hebben gemaakt en net
als de Franse Impressionisten en de schilders van de Haagse School ,in weer of
geen weer buiten werken. Schilders als Joost Doornik en Roos Schuring staan
rustig uren in de kou, of met harde stormachtige wind aan de kust te
schilderen. Eigenlijk hoort Ronald Soeliman daar ook wel bij. Hoewel hij ook veelvuldig in z'n atelier te vinden
is, zijn z'n beste werken vaak buiten geschilderd, of hebben in ieder geval
daar hun oorsprong. Het zijn kunstenaars die extra geïnspireerd raken door die
optimale beleving van het landschap en ik snap dat wel. Ik ben nog niet zover.
Net als bij wandelen, fietsen en vissen heb ik er het liefst mooi weer bij. Je
zou mij dus meer een zondagsschilder kunnen noemen. Daar is niks mis mee, als
je het maar van jezelf weet. Het geeft verder ook geen druk in die zin dat er
elke keer iets goeds van de ezel moet rollen. Gewoon lekker een beetje
onbekommerd voor je uit schilderen en van het mooie weer genieten, da's
vooralsnog mijn ding.
Deze foto's zijn van vorige week. Zoon Thijs was
ook mee. Normaal gesproken haalt hij z'n inspiratie niet uit de directe
waarneming van het landschap, maar het leek hem erg leuk om een keer mee te
gaan. Ook voor de gezelligheid natuurlijk. We vonden een plekje aan de
Oosterbroekweg bij Glimmen, met uitzicht op de Drentsche Aa. In eerste
instantie hadden we het niet zo in de gaten, maar achteraf bleek het best een
druk weggetje te zijn. Veel wandelaars en fietsers; logisch met dat mooie weer.
Gevolg was wel dat er nieuwsgierig werd gekeken naar het gepenseelde resultaat
en gevraagd of ongevraagd heeft men daar ook een mening over. Ik wordt daar
altijd wat ongemakkelijk van. Vaak komt men dan met één of andere oom op de
proppen die ook zo aardig schildert. Of erger nog, ze doen het zelf niet
onverdienstelijk en hebben ook al hier en daar geëxposeerd. Maar vorige week
viel het erg mee; louter lovende kritieken en prettige gesprekken. Leukste
opmerking kreeg Thijs naar z'n hoofd geslingerd. Twee pubers op een
retroscooter schreeuwden hard tijdens het voorbij gaan: "HOMO!" Kijk
die hadden we nog niet eerder gehoord; lachen. Toekomstige Geert Wilders
stemmers dacht ik nog, maar dat is natuurlijk net zo'n vooroordeel als dat
schilderen iets van doen zou hebben met homofilie.
Morgen samen met Ronald naar Ruinen, om met Gijs
Kos en Adriana Mast in het Dwingelderveld te werken. Het beloofd in ieder geval
prachtig weer te worden. Ik heb er zin in.
20 april 2015
Reacties
Een reactie posten