Sandra Kruisbrink en een boom uit Kiel.

Sandra Kruisbrink en een boom uit Kiel.

Van de week rolde de nieuwe Tableau in de brievenbus. Een zogenaamd fine arts magazine waar ik al sinds m'n academietijd op geabonneerd ben. Vaak overwogen om het op te zeggen, maar ik denk dat ik dan helemaal niet meer weet wat er in de kunstwereld gaande is en ik wou toch nog wel een beetje op de hoogte blijven. Ik blader het altijd even snel door om te kijken of er iets interessants instaat, want het blad bestaat ook voor een groot deel uit advertenties. M'n oog bleef eigenlijk al heel snel hangen op pagina 14 en 15, waarop 5 tekeningen waren afgebeeld, gemaakt door Sandra Kruisbrink. 

Nou ken ik haar niet echt, maar ik weet wie ze is (hmm lekker vaag) Maar goed, 4 ervan hadden als onderwerp een boom, waarvan er twee weer heel erg op elkaar leken. Maar het was niet zomaar een boom, 'k zag meteen dat het om een specifieke boom ging. Sterker nog, ik had het gevoel die boom te kennen. Even naar de titel kijken: "Kiel Windeweer" en "Kiel Windeweer 2". Ja, toen viel het kwartje. Nou moet ik als ik zoiets tegen kom altijd wel even checken of het ook echt zo is en of het inderdaad die boom is waarvan ik denk dat ie het is; vind ik ook gewoon leuk dit soort dingen. 

De plaatselijke begraafplaats waar ie voor mijn gevoel zou moeten staan is vlakbij, dus maar even kijken toch? Nou had ik best nog wel even moeite om uit te vinden vanaf welk standpunt ze hem had weergegeven, maar eenmaal op de juiste plek was er geen twijfel over mogelijk. Mede dankzij de boompjes die er rechts in de tekening een beetje diffuus waren ingezet kwam ik er uiteindelijk wel uit. De datering van de tekening is 2011, maar gezien de groei van de boom (vooral in de breedte) lijkt het me dat de tekening ouder is of in ieder geval eerder moet zijn opgestart en wellicht later is voltooid. Of ze heeft zich bediend van een foto die ze eerder gemaakt heeft. 

Hoe dan ook het zijn prachtige tekeningen met een bijzondere sfeer. En hoe grappig is het dat een kunstenaar die in Amsterdam woont een vrij onbeduidend boompje op een kerkhof in Kiel Windeweer als onderwerp kiest. Ik vond het in ieder geval een bijzondere gewaarwording en heb me er vandaag prima mee vermaakt.

2 mei 2015






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Sterren op het doek

Afbeelding
  Sterren op het doek. Het moet ergens in 2008 geweest zijn, dat ik door een juffrouw van Omroep MAX werd gebeld; of ik het programma: “Sterren op het doek” ook kende en of ik er wel eens naar keek. Natuurlijk had ik ervan gehoord. Het was het jaar daarvoor van start gegaan en ja, ik keek er ook naar, zoals ik bijna naar alles kijk als het om kunst gaat; in wat voor vorm dan ook. Of ik er wat voor voelde om een keer mee te doen. Ze hadden portretten op m’n website gezien en vonden die van een dusdanige kwaliteit dat het reden genoeg was om me uit te nodigen voor één van de uitzendingen. Uiteraard voelde ik me gevleid, maar ik zag meteen ook allerlei beren op de weg. Nou ligt dat van die beren heel erg in m’n aard, maar ‘k was natuurlijk ook gewoon overrompeld door de vraag. Of ik er een nachtje over mocht nadenken? Ja, hoor. Ze zou een paar dagen later wel terug bellen. Harma en de kids waren direct enthousiast, die zagen meteen de hoge amusementswaarde al voor zich. Nee, dat het h
Meer lezen

“El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.

Afbeelding
  “El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.   In 1992 kwam de documentaire film: “El membrillo del sol” van Victor Enrice uit. Ik kreeg echter pas veel later lucht van het bestaan ervan. In de film wordt de Spaanse realistische schilder Antonio Lopez Garcia gevolgd tijdens het schilderen van een kweeperenboompje in zijn tuin. Die tuin heeft overigens meer weg van een binnenplaatsje; ’t is nogal kaal en op dat boompje na groeit er niet zoveel. Dat Garcia binnen de kunstwereld van Spanje en ver daarbuiten een begrip is, was mij lange tijd ten enen male ontgaan, want ik had nog nooit van de man gehoord. Het moet ergens in 2009 of 2010 geweest zijn dat bevriende collega Flip Gaasendam mij op z’n atelier een boekje van de kunstenaar liet zien. Het betrof een catalogus uit 2008 van een tentoonstelling in het Museum of Fine Arts in Boston. Bladerend door het slapkaftboekie kwam ik bij het zien van de afbeeldingen steeds meer onder de indruk van het werk. In de eerst
Meer lezen

Final Portrait

Afbeelding
Final Portrait. Kortgeleden keek is naar de speelfilm: Final Portrait van Stanley Tucci uit 2017. Niet in de bios, want dat kan al tijden niet meer, maar zoals Hugo de Jonge het propageerde via een Dvd’tje geleend uit de bieb. ‘k Kwam het per ongeluk tegen op YouTube. Je kent dat wel; je bent een beetje filmpjes aan het bekijken en valt van het één in het ander. M’n zoekopdracht was waarschijnlijk iets met portret, toen er in de rechter kolom een documentaire verscheen over Alberto Giacometti. Eenmaal aangeklikt bleek die drie kwartier te duren. Normaal gesproken zou ik het vanwege de lengte wegklikken, maar ‘k bleef op de één of andere manier hangen en keek de hele docu uit. Dat had een aantal redenen. In de eerste plaats was het natuurlijk het werk van Giacometti zelf. Ik was daar uiteraard mee bekend, maar ook weer niet zo goed dat ik er alles van wist. Eigenlijk betrof het vooral z’n beelden en wist ik nauwelijks dat ie ook nog schilderde en tekende. Maar ‘k werd vooral gegrepe
Meer lezen