Fascinatie.
Fascinatie.
Hoewel de film: “Girl with a Pearl Earring” in 2003
verscheen, wist ik pas zo rond 2010 van het bestaan ervan. De film was toen
natuurlijk al lang en breed uit de bioscoop verdwenen. Het gelijknamige boek
van Tracy Chevalier uit 1998 kende ik ook niet. En ook al had ik van het bestaan
geweten; is de kans dat ik het zou hebben gelezen vrij klein. Ik ben nou
eenmaal geen lezer. Vermeer is daarentegen wel één van m’n favoriete
kunstenaars.
Toen ik de aankondiging van de film tegenkwam in de TV
gids was ik wel meteen getriggerd; mede door de naam van Scarlett Johansson,
die de rol van het beroemde meisje speelt. De film viel herhaaldelijk in de
prijzen op internationale filmfestivals. Dat zegt niet altijd wat, maar deze
keer wel; ik vond hem prachtig. Het verhaaltje is vrij dun, maar dat stoorde me
niet. Cinematografisch is het echter een feest voor het oog. Prachtig hoe je
wordt meegenomen in de sfeer van het Delft uit de 17e eeuw. Maar vooral de rol
van Johansson maakte de nodige indruk op mij. Niet alleen vanwege haar spel,
maar ook vooral hoe ze eruit ziet, hoe ze in beeld is gebracht; hoe het
beroemde licht van Vermeer over haar gelaat strijkt. Het is adembenemend mooi.
Niet zo verwonderlijk dat ik besloot haar een keer te
schilderen in die hoedanigheid van Griet. Ik raakte gefascineerd door de vele
schakeringen wit en het eerste schilderij is dan ook een soort van exercitie in
wit geworden. Ik dacht in eerste instantie nog helemaal niet aan een tweede
schilderij, laat staan aan een hele serie, maar dat is het uiteindelijk wel
geworden. Ik haalde zoveel plezier uit het onderwerp dat ik er steeds weer naar
terug keerde. Ik denk dat het er inmiddels meer dan 20 zijn. Ook voor de 2e
tentoonstelling met miniaturen ter grote van 14 X 14 cm bij Museum Mohlmann maak
ik weer een aantal van die portretjes. Op deze heeft Griet een ontspannen blik
die je het ene moment lijkt aan te kijken, maar op een ander moment net niet;
alsof ze een beetje bij je langs kijkt. Het kleine formaat nodigt wel heel erg
uit om een beetje te gaan zitten pielen, maar ik heb wel geprobeerd om m’n
eigen toets en handschrift te bewaren; om het zeg maar schilderachtig te
houden. ‘k Heb er een uitvergroting van een detail bij gedaan, om de
stofuitdrukking van het gewaad wat beter te kunnen zien. De manier waarop ik
het heb geschilderd deed me op de één of andere manier aan Rembrandt denken. Ik
zeg niet dat ik er ook maar enigszins bij in de buurt kom, maar qua verf
opbreng heeft het er gewoon wel wat van weg.
Reacties
Een reactie posten