Uitzicht.

Uitzicht.

Dit jaar ben ik voor de vierde keer op rij afgereisd naar Le Grand Moloy in de Bourgogne. Samen met nog 9 andere kunstenaars hebben we een week lang heerlijk gewerkt in en rond het huis van Annemarie de Groot. Op zich al heel bijzonder dat het keer op keer lukt om een buitengewoon aardig gezelschap bij elkaar te krijgen, want ook dit jaar waren er weer 5 nieuwkomers bij die ik eigenlijk niet of nauwelijks kende, maar die stuk voor stuk prima binnen de groep pasten. En ondanks dat het weer nogal wisselvallig was werd er goed en fanatiek gewerkt.

Nou heb ik dat huis al zo’n beetje van alle kanten vastgelegd, wat niet wil zeggen dat ik er al op uitgekeken ben, maar soms moet je ook gewoon even iets anders proberen. Wat me op het idee bracht om het uitzicht van één van de vele ramen van het huis te schilderen en wel dat van het badkamerraampje. Vandaaruit kijk je op een strook bos waar vorig jaar behoorlijk in gekapt is. Het roept enige reminiscenties op richting Andrew Wyeth. Ik ben me daar als geen ander van bewust, maar als je je daarmee bezig gaat houden kun je niks meer schilderen, want alles is al eens gedaan. Ik vind het ook allerminst vervelend en soms zelfs best aardig als het aan iemand refereert die je bewonderd. Ik kom daar in een latere post nog wel op terug.

De badkamer is niet zo groot, dus het was even puzzelen waar ik nou het beste kon zitten. Annemarie heeft van de situatie een grappige foto gemaakt die ik jullie niet zal onthouden. De voorstudie is qua standpunt iets anders dan het uiteindelijk schilderij en vooral ook veel kleiner; maar 20 X 35 cm. Daarbij kijkt je min of meer frontaal tegen het onderwerp aan. Bij de grote versie kijk je iets schuiner tegen het gegeven aan, zodat je ook van een andere kant tegen het open staande kozijn kijkt. Daarbij meet het voor mijn doen grote paneel maar liefst 50 X 70 cm en is daarmee meteen het grootste werk wat er van mij op de tentoonstelling te zien is. De voorstudie is er niet te zien; die wil ik voorlopig even voor mezelf houden.

28 oktober 2019

Tentoonstelling: "Meesterlijk Impressionisme" in galerie Wildevuur, Hooghalen.Vanaf 1 november t/m 15 december. Feestelijke opening: zondag 3 november om 14.00 uur.






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Sterren op het doek

Afbeelding
  Sterren op het doek. Het moet ergens in 2008 geweest zijn, dat ik door een juffrouw van Omroep MAX werd gebeld; of ik het programma: “Sterren op het doek” ook kende en of ik er wel eens naar keek. Natuurlijk had ik ervan gehoord. Het was het jaar daarvoor van start gegaan en ja, ik keek er ook naar, zoals ik bijna naar alles kijk als het om kunst gaat; in wat voor vorm dan ook. Of ik er wat voor voelde om een keer mee te doen. Ze hadden portretten op m’n website gezien en vonden die van een dusdanige kwaliteit dat het reden genoeg was om me uit te nodigen voor één van de uitzendingen. Uiteraard voelde ik me gevleid, maar ik zag meteen ook allerlei beren op de weg. Nou ligt dat van die beren heel erg in m’n aard, maar ‘k was natuurlijk ook gewoon overrompeld door de vraag. Of ik er een nachtje over mocht nadenken? Ja, hoor. Ze zou een paar dagen later wel terug bellen. Harma en de kids waren direct enthousiast, die zagen meteen de hoge amusementswaarde al voor zich. Nee, dat het h
Meer lezen

“El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.

Afbeelding
  “El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.   In 1992 kwam de documentaire film: “El membrillo del sol” van Victor Enrice uit. Ik kreeg echter pas veel later lucht van het bestaan ervan. In de film wordt de Spaanse realistische schilder Antonio Lopez Garcia gevolgd tijdens het schilderen van een kweeperenboompje in zijn tuin. Die tuin heeft overigens meer weg van een binnenplaatsje; ’t is nogal kaal en op dat boompje na groeit er niet zoveel. Dat Garcia binnen de kunstwereld van Spanje en ver daarbuiten een begrip is, was mij lange tijd ten enen male ontgaan, want ik had nog nooit van de man gehoord. Het moet ergens in 2009 of 2010 geweest zijn dat bevriende collega Flip Gaasendam mij op z’n atelier een boekje van de kunstenaar liet zien. Het betrof een catalogus uit 2008 van een tentoonstelling in het Museum of Fine Arts in Boston. Bladerend door het slapkaftboekie kwam ik bij het zien van de afbeeldingen steeds meer onder de indruk van het werk. In de eerst
Meer lezen

Final Portrait

Afbeelding
Final Portrait. Kortgeleden keek is naar de speelfilm: Final Portrait van Stanley Tucci uit 2017. Niet in de bios, want dat kan al tijden niet meer, maar zoals Hugo de Jonge het propageerde via een Dvd’tje geleend uit de bieb. ‘k Kwam het per ongeluk tegen op YouTube. Je kent dat wel; je bent een beetje filmpjes aan het bekijken en valt van het één in het ander. M’n zoekopdracht was waarschijnlijk iets met portret, toen er in de rechter kolom een documentaire verscheen over Alberto Giacometti. Eenmaal aangeklikt bleek die drie kwartier te duren. Normaal gesproken zou ik het vanwege de lengte wegklikken, maar ‘k bleef op de één of andere manier hangen en keek de hele docu uit. Dat had een aantal redenen. In de eerste plaats was het natuurlijk het werk van Giacometti zelf. Ik was daar uiteraard mee bekend, maar ook weer niet zo goed dat ik er alles van wist. Eigenlijk betrof het vooral z’n beelden en wist ik nauwelijks dat ie ook nog schilderde en tekende. Maar ‘k werd vooral gegrepe
Meer lezen