Mannen en hun speeltje 2.

Mannen en hun speeltje 2.

Soms als er op een tentoonstelling werk van me wordt verkocht, wil ik ook iets moois voor mezelf kopen. Dat kan een kunstwerk van een goede collega zijn, maar ook volstrekt iets anders. Ik hou erg van mooie dingen. Van een mooi ontwerp dat met liefde en vakmanschap is gemaakt kan ik erg blij worden. Als kind had ik al een fascinatie voor messen; dat moet ergens vandaan komen zou je zeggen. Als je opgroeit in Emmen en veel in de omliggende bossen speelt kun je eigenlijk niks als je geen mes hebt. In het begin waren dat vooral dolken, zoals wij ze noemden, maar tegenwoordig heet zoiets een vaststaand mes of bushcraft/outdoor mes. Terugkijkend was het best opmerkelijk dat ik al op zo’n jonge leeftijd gewoon met zo’n mes aan de riem over straat kon. Ik zat notabene nog op de lagere school. Tegenwoordig zou dat echt niet meer kunnen. Mijn vader zag er echter geen kwaad in en ik was niet de enige die met een mes op zak door het leven ging. Later toen ik niet meer zo vaak in het bos kwam; je moet tenslotte verder met je leven, ging de dolk in de la en kwamen er andere interesses. Toch bleek al snel dat ik niet zonder een mes kon. Ik kocht toen een zakmes van Friedrich Herder. Het is een wereldberoemd ontwerp van spreekwoordelijke Duitse degelijkheid. Het is één van de meest verkochte zakmessen ooit. ‘k Heb het heel erg lang gebruikt.

Later op een wandelvakantie bij de Moezel in Duitsland kocht ik een Buck 112 Ranger. Ik zag hem in een winkel in Cochum in de aanbieding liggen. Het ding kost normaal gesproken bijna € 90,- , maar het ging met 20% korting over de toonbank. Ook dit is samen met z’n grote broer de Buck 110 Folding Hunter een klassieker onder de zakmessen. “Het leven is ruk, zonder een Buck”, werd een veel gebezigde uitspraak.

Met de komst van het internet kwam ik al snel op sites waar prachtige messen werden aangeboden. Ik kon er uren op vertoeven en kwam er al snel achter dat de Fransozen er een hele cultuur op nahouden. Vooral de Laguiole messen zijn wereldberoemd. Le Thier is zo’n beetje het centrum waar het stikt van de ateliers waar de meest fantastische messen worden gemaakt. Sommige zijn uitgegroeid tot grote bedrijven, maar het zijn nog steeds voornamelijk handwerk ateliers, waar mensen worden opgeleid met liefde voor het vak. Een enkeling begint na verloop van tijd voor zichzelf en komen met een eigen ontwerp.

Kortgeleden kwam ik een mes tegen van Adrien Giovaninetti; ik was meteen verkocht. Zo eenvoudig en elegant van vorm en met zoveel liefde gemaakt. Het is een eenmansbedrijf gelegen in Lombard, een klein gehucht vlakbij Thiers. Hij heeft maar twee ontwerpen, waarvan één zoals gebruikelijk in Frankrijk vernoemd is naar het dorp waar het gemaakt wordt, dus het mes heet: Le Lombard. Ik moest en zou het hebben. Toch was het nog best lastig om een site te vinden waar het werd aangeboden. Adrien heeft weliswaar een eigen website, maar die is zoals veel in Frankrijk geheel in het Frans. ‘k Kon ook niet zien of hij überhaupt wel vanuit z’n atelier iets verkocht. Verder was er in Duitsland een site genaamd: tools for gents, die het mes aanbood, maar daar waren bijna alle exemplaren uitverkocht. Toch was er nog eentje beschikbaar in populierenwortelhout. Ik vond hem prachtig; eigenlijk ook gewoon de mooiste die ik tegen kwam. Direct besteld en een paar dagen later had ik het ding in handen en dan maakt toch een klein geluksmomentje zich van je meester. Grappig was ook dat ik precies het exemplaar heb gekregen waarvan er foto’s op de website stonden. ‘t Was ook het laatste exemplaar, want dezelfde dag stond er op de site dat dit mes eveneens was uitverkocht. Kortom: werk aan de winkel voor Adrien Giovaninetti, want ik denk dat ie er nog veel van kan verkopen.

16 november 2019