Victorian beauty 2.

Victorian beauty 2.

In 2014 schilderde ik Lotte voor het eerst en schreef over het hoe en waarom een kort verhaaltje. Dat ze de looks had van meisjes uit het Victoriaanse tijdperk was de trigger waarom ik haar eens vroeg om model voor me te zitten. Het werd een eenmalige exercitie, niet omdat ze niet beviel; integendeel, want ze was prachtig, maar omdat we elkaar uit het oog zijn verloren. Ik zie nog wel eens iets van haar op Facebook voorbij komen. Nog steeds mooi, maar heel anders dan toen. Ze is inmiddels ook gewoon een volwassen vrouw en dat Victoriaanse heeft plaats gemaakt voor een sterke eigentijdse uitstraling van iemand die weet wat ze wil. Een vrouw die midden in het leven staat en zegt: kom maar op!

Neemt niet weg dat ik haar nog vaak naar aanleiding van de foto’s die we toen maakten heb getekend en geschilderd. Heel af en toe maak ik zelfs een tweede versie van een eerder schilderij. En dat is ook met het schilderij: Victorian beauty het geval. De eerste versie is geschilderd op een paneel van 40X40 cm. Deze tweede versie die nog maar net af is meet 20X20 cm. Aanmerkelijk kleiner, maar ook wel anders. Met een portret weet je eigenlijk nooit hoe het gaat. Soms mislukt het ook gewoon faliekant. Maar kleine verschillen zijn doorgaans onvermijdelijk. Zo lijkt Lotte in de tweede versie toch iets ouder dan op de eerste, waarop ze nog gewoon een meisje is. Ik ben vooral tevreden over haar uitstraling en blik; voor mijn gevoel ook echt Lotte zoals ik haar op m’n netvlies heb.

16 november 2019



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Sterren op het doek

Afbeelding
  Sterren op het doek. Het moet ergens in 2008 geweest zijn, dat ik door een juffrouw van Omroep MAX werd gebeld; of ik het programma: “Sterren op het doek” ook kende en of ik er wel eens naar keek. Natuurlijk had ik ervan gehoord. Het was het jaar daarvoor van start gegaan en ja, ik keek er ook naar, zoals ik bijna naar alles kijk als het om kunst gaat; in wat voor vorm dan ook. Of ik er wat voor voelde om een keer mee te doen. Ze hadden portretten op m’n website gezien en vonden die van een dusdanige kwaliteit dat het reden genoeg was om me uit te nodigen voor één van de uitzendingen. Uiteraard voelde ik me gevleid, maar ik zag meteen ook allerlei beren op de weg. Nou ligt dat van die beren heel erg in m’n aard, maar ‘k was natuurlijk ook gewoon overrompeld door de vraag. Of ik er een nachtje over mocht nadenken? Ja, hoor. Ze zou een paar dagen later wel terug bellen. Harma en de kids waren direct enthousiast, die zagen meteen de hoge amusementswaarde al voor zich. Nee, dat het h
Meer lezen

“El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.

Afbeelding
  “El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.   In 1992 kwam de documentaire film: “El membrillo del sol” van Victor Enrice uit. Ik kreeg echter pas veel later lucht van het bestaan ervan. In de film wordt de Spaanse realistische schilder Antonio Lopez Garcia gevolgd tijdens het schilderen van een kweeperenboompje in zijn tuin. Die tuin heeft overigens meer weg van een binnenplaatsje; ’t is nogal kaal en op dat boompje na groeit er niet zoveel. Dat Garcia binnen de kunstwereld van Spanje en ver daarbuiten een begrip is, was mij lange tijd ten enen male ontgaan, want ik had nog nooit van de man gehoord. Het moet ergens in 2009 of 2010 geweest zijn dat bevriende collega Flip Gaasendam mij op z’n atelier een boekje van de kunstenaar liet zien. Het betrof een catalogus uit 2008 van een tentoonstelling in het Museum of Fine Arts in Boston. Bladerend door het slapkaftboekie kwam ik bij het zien van de afbeeldingen steeds meer onder de indruk van het werk. In de eerst
Meer lezen

Final Portrait

Afbeelding
Final Portrait. Kortgeleden keek is naar de speelfilm: Final Portrait van Stanley Tucci uit 2017. Niet in de bios, want dat kan al tijden niet meer, maar zoals Hugo de Jonge het propageerde via een Dvd’tje geleend uit de bieb. ‘k Kwam het per ongeluk tegen op YouTube. Je kent dat wel; je bent een beetje filmpjes aan het bekijken en valt van het één in het ander. M’n zoekopdracht was waarschijnlijk iets met portret, toen er in de rechter kolom een documentaire verscheen over Alberto Giacometti. Eenmaal aangeklikt bleek die drie kwartier te duren. Normaal gesproken zou ik het vanwege de lengte wegklikken, maar ‘k bleef op de één of andere manier hangen en keek de hele docu uit. Dat had een aantal redenen. In de eerste plaats was het natuurlijk het werk van Giacometti zelf. Ik was daar uiteraard mee bekend, maar ook weer niet zo goed dat ik er alles van wist. Eigenlijk betrof het vooral z’n beelden en wist ik nauwelijks dat ie ook nog schilderde en tekende. Maar ‘k werd vooral gegrepe
Meer lezen