That's what friends are for

 

voorkant boek

“That’s what friends are for”.

Over de mooiste dag van je leven en andere memorabele momenten kunnen we doorgaans kort zijn; ze zijn in de meeste gevallen op één hand of hooguit twee te tellen. ‘k Moet daar wel bij aantekenen dat het leven sowieso de moeite waard is en dat er veel momenten zijn die boven het alledaagse uitstijgen. Dat hoeven echt geen grootse of meeslepende ervaringen te zijn; ook het alledaagse kent zo z’n momenten. Toch is er voor mijn gevoel maar weinig wat je dan tot de buitencategorie zou kunnen rekenen; de eredivisie, the once in a lifetime experiences zoals dat zo mooi bekt in het Engels. Toch overkwam mij op 30 december jongstleden iets wat ik nooit had durven dromen en waar ik volledig door van de sokken werd geblazen.

Goede vriend en collega Theo van Egeraat moest noodgedwongen z’n oude vertrouwde atelier in de Groninger binnenstad verlaten, maar had een nieuwe plek gevonden in Haren. Het was weliswaar een stuk kleiner, maar wel lekker dicht bij huis; hij was er naar eigen zeggen erg blij mee. ‘k Ben dan altijd wel zo nieuwsgierig dat ik het ook wil zien. Op 30 december was het zover. Na een afspraakje op het nieuwe atelier zouden we bij hem en Trijntje thuis nog even na borrelen en daarna een hapje eten; hartstikke leuk. Eenmaal aan het bier zei Theo “ik heb iets voor je” en overhandigde mij een pakje ter grote van een LP, maar dan aanmerkelijk dikker en zwaarder. Netjes ingepakt met een mooi papiertje erom. Ik voelde meteen dat het een boek betrof, maar had verder geen flauw benul. Sowieso niet waar ik dit nou weer aan te danken had. Eenmaal opengemaakt was ik stomverbaasd. De omslag van het boek liet er geen twijfel over bestaan wat ik op dat moment in handen had. Ik was er beduusd van. Na een lange stilte was geloof ik het eerste wat ik zei: “Theo, wat heb je nou gedaan?!” In m’n handen hield ik een boek waarin al m’n columns inclusief de daarbij behorende afbeeldingen waren gebundeld. In totaal maar liefst 85 waarvan de eerste in 2014 verscheen en de laatste een paar weken geleden. We hebben het dan over een hardcover boek van 140 pagina’s, gebonden met linnen rug, leeslint en gedrukt op hoogwaardig stevig papier. Op de cover prijkte een uitsnede van één van m’n laatste getekende zelfportretten. ‘k Heb het door Theo geschreven voorwoord met tranen in de ogen gelezen en daarna wat doorgebladerd. ‘k Was sprakeloos; zei herhaaldelijk dat ik het mooi, prachtig, schitterend en geweldig vond, maar ook een ongelooflijk mooi en lief gebaar. ‘k Realiseerde me toen dat het onmogelijke is om zoiets hoogwaardigs te maken zonder dat ik er iets vanaf wist en vroeg: ”maar hoe dan? Hij vertelde dat ie Harma en z’n beste vriend Janhendrik Dolsma in het complot had betrokken om de grote bestanden van het beeldmateriaal te verkrijgen en alle taalfouten, die er ongetwijfeld in de teksten zaten, eruit te halen. ‘k Kan dan misschien een leuk stukkie schrijven, maar ‘k ben natuurlijk geen neerlandicus.

Kortgeleden hadden we nog besloten, dat ondanks de vele positieve reacties en de nadrukkelijke vraag om ze allemaal eens te bundelen en uit te geven, dat niet te doen en ze als blog op het internet ter beschikking te stellen. Maar nu het uiteindelijke resultaat voor me ligt kan ik alleen maar zeggen dat ik niet had kunnen bedenken dat het zo mooi zou kunnen worden. Ik ben er dan ook ontzettend blij mee. Alle lof voor Theo en de schitterende manier waarop hij het heeft vormgegeven. En het is natuurlijk een onwaarschijnlijk mooi cadeau van die lieve man.

Vooralsnog is het boek niet te koop. Tot nu toe zijn er 10 exemplaren van gedrukt. Twee heeft Theo zelf gehouden. Acht heeft ie ons cadeau gedaan en daarvan houden we er zelf ook twee en de overige zes exemplaren zijn al vergeven aan naasten. Nou heeft hij het natuurlijk in eerste instantie voor mij gemaakt, maar Harma en ik vinden het wel dusdanig mooi geworden dat het zonde zou zijn als we daar verder niets mee zouden doen. ‘k Vind ook gewoon dat Theo dat verdient. We zijn inmiddels aan het onderzoeken of we via een crowdfunding een X aantal kunnen laten bijdrukken. Dus binnenkort meer daarover.

3 januari 2021

achterkant boek


Reacties

Populaire posts van deze blog

Sterren op het doek

“El membrillo del sol”, oftewel: Een kweeperenboompje in de zon.

Final Portrait